Mijn naam is Magda, 57 jaar oud, en leerkracht van opleiding. 30 jaar lang gaf ik met veel enthousiasme les in het 1e leerjaar. Met het ouder worden, van mezelf, maar ook van mijn ouders, verschoof mijn focus geleidelijk aan richting de zorg. Het begon te dagen toen ik wel vaker op bezoek ging in het woonzorgcentrum waar mijn vader zijn laatste 3 jaar doorbracht.

Daar besefte ik hoe mooi het kon zijn om iets te kunnen betekenen voor anderen, voor mensen die fysiek maar ook mentaal hulpbehoevend zijn. 

Helaas merkte ik ook de keerzijde van de medaille, namelijk de macht van de zorgverlener over de zorgbehoevende en het hierdoor niet altijd correct en met waardigheid behandelen van diegene die zorg nodig heeft. 

Het raakte me diep. 

Het deed me verder nadenken en beseffen dat er wel meer mensen in de zorg zouden mogen stappen. Zorgkundigen die wel dat verschil konden betekenen, die met veel liefde en mooie intenties het leven van een zorgbehoevende de moeite waard maken. 

Het werd een keerpunt voor mij. 
Ik ging me omscholen!

Ondertussen ben ik volop bezig met de opleiding tot zorgkundige, via Qurios in Hasselt, met stages op verschillende plaatsen. Zo ook de laatste stage in een woonzorgcentrum. Ik kreeg de gelegenheid om mee te lopen met tal van collega's. Sommigen sloten aan bij mijn idee over hoe zorg hoort te zijn, namelijk met warme, positieve en open aandacht voor de zorgbehoevende. Bij anderen was het soms even slikken. Zij deelden die visie dan weer niet, helaas. Het deed me zo'n pijn vanbinnen als mensen met een vraag kwamen waaraan vaak wel beantwoord kon worden, maar waarvoor duidelijk geen ruimte was. 

Terwijl iets kleins zoveel kan betekenen voor iemand die zorgbehoevend is.

Op 1 februari 2021 kwam mijn volgende stageplaats aan de beurt: De Klimroos, meerbepaald Lindelheide. Mijn eerste dag ter plaatse kan ik me nog levendig voor de geest halen en deel ik graag met veel enthousiasme: 

Mijn stagebegeleidster Carine komt me tegemoet en stelt me voor aan collega Nancy. Zij reageert enthousiast met "O ben jij Magda?". De volgende zin verraadt meteen hoe begaan ze zijn, niet enkel met de zorggebruikers, maar duidelijk ook met 'slechts' een stagiaire: "O wel stom dat het nu net wat drukker is met … We hopen dat we je de nodige aandacht kunnen geven!" 

Ja hoor, aandacht krijg ik meer dan voldoende. 

Slechts een paar uur later heb ik al heel wat personeel leren kennen, van staf tot directie. "Dat is fijn dat je hier komt werken, als stagiair!" Yep, ik voel me gewaardeerd, gezien, gehoord. Ik voel me zelfs al één van hen. Meermaals word ik de eerste dagen bevraagd: "Ging het?". En ook "Je hoeft het hier niet alleen te doen" geeft me een gerust en ondersteund gevoel.

Na de 1e dag, wat zeg ik, het eerste contact, voelde ik de warmte waarmee niet enkel de zorggebruikers maar ook het personeel en ja, ook ik als stagiaire, behandeld worden. Het welzijn en het geluk van de bewoners staan duidelijk centraal. "Wat kan ik als verzorgende bijdragen aan hoe jij je leven hier wil leiden?" En tegenover mij: "Hoe kunnen wij het jou naar je zin maken?". Ik stond letterlijk perplex! 

Met een onverwacht goed gevoel maakte ik dus mijn start bij De Klimroos. 

Ondertussen zijn we een paar weken verder, en nog steeds is het een heerlijke omgeving om te vertoeven, te werken. De zorg wordt letterlijk rond de mensen gebouwd. En niets is hen (ons) teveel. 

Jaja, dit is een plaatsje om te koesteren. En als ik Carine mag geloven, dan vragen de bewoners al naar mij. Mooi toch? Hoe zeggen ze dat ook alweer, volg je roeping? 

Warme groetjes,

Magda